COPD is de afkorting van: “Chronic Obstructive Pulmonary Disease”, hetgeen letterlijk vertaald betekent:
chronische obstructieve longziekte. Hieronder vallen de aandoeningen chronische bronchitis en longemfyseem. Dit laatste wordt in gewoon Nederlands ook wel aangeduid met: “rek uit de longen”. Bij COPD zijn uw longen of luchtwegen beschadigd.Roken is de belangrijkste oorzaak van deze beschadiging. U ervaart moeite met ademhalen en heeft minder energie.
Hierdoor kunnen normale bezigheden, zoals traplopen, boodschappen doen of aankleden al lastig zijn.

Chronische Bronchitis

De bronchiën zijn de vertakkingen van uw luchtpijp naar uw longen. Bij een chronische bronchitis zijn deze vernauwd en ontstoken en produceren meer slijm. Hierdoor treedt benauwdheid op.

Longemfyseem

Bij longemfyseem verliezen de longen hun elasticiteit waardoor er steeds minder lucht uitgeademd kan worden en gaan er langzaam longblaasjes verloren. De longblaasjes zorgen ervoor dat zuurstof opgenomen wordt en dat koolzuur weer uitgeademd wordt. Hoe minder longblaasjes er zijn hoe moeilijker dit wordt. Hierdoor kunt u het benauwd krijgen. Verlies van longelasticiteit en longblaasjes is blijvend.

Het gevolg COPD is dat er een gedragsverandering ontstaat. Wanneer u chronische bronchitis of longemfyseem heeft, is het extra belangrijk dat u beweegt. Als u minder beweegt, zult u juist eerder klachten krijgen en uw mogelijkheden zullen steeds verder afnemen. Bewegen geeft dus lucht. Inspanning met een verminderde longfunctie veroorzaakt kortademigheid en om dit te vermijden wordt men steeds minder actief. Hierdoor gaan de algemene conditie en spierkracht achteruit, waardoor er een ”neerwaartse spiraal” ontstaat. Toch kan er verbetering bereikt worden: stoppen met roken vermindert de elasticiteitsafname, medicatie kan de longfunctie verbeteren en specifieke training kan een verbetering in algemeen uithoudingsvermogen
en spierkracht geven. Hierdoor is men minder snel benauwd bij inspanning en verbetert de kwaliteit van leven.

De ernst van COPD wordt aangegeven met een classificatie oplopend van 1-4 en met een onderscheid tussen stadium a, b, c, d (afhankelijk van het aantal luchtweginfecties en opnames).